Μπορώ να καταλάβω την πίκρα των οπαδών του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας για την κατάληξη στον γκρεμό δύο καλών ομάδων. Δεν είναι λίγο πράγμα η ομάδα σου να παίζει στην Ευρώπη και ξαφνικά από τα σαλόνια να ξαναγυρίζει στα αλώνια.
Ούτε μπορείς εύκολα να αντέξεις την κατηφόρα του υποβιβασμού όταν μέχρι πέρυσι ως Καβάλα μπορούσες να κοντράρεις στα ίσα τους μεγάλους της χώρας και να απολαμβάνεις παίκτες όπως ο Ντουγκλάο και ο Αμπντούν.
Μπορώ να καταλάβω, ξαναλέω, την πίκρα εκείνων των οπαδών του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας, οι οποίοι ΔΕΝ αποθέωναν τον Μπέο, τον Ψωμιάδη και τις μεθόδους τους. Δεν πρόκειται όμως να ασχοληθώ με «δάκρυα» ή διαμαρτυρίες που προέρχονται από οπαδούς οι οποίοι τραγουδούσαν «Μπέο, Μπέο και στο Μπερναμπέου» ή αποθέωναν τον Ψωμιάδη. Αυτοί -όσοι είναι και από τις δύο ομάδες- τα ήθελαν και τα έπαθαν.
Κι αν θεωρούν ότι οι δημοσιογράφοι είναι «εμπαθείς» απέναντι στους δύο κυρίους, τότε ας κάνουν τον κόπο οι οπαδοί του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας να ρωτήσουν ΟΛΗ την υπόλοιπη Ελλάδα.
Να ρωτήσουν τους οπαδούς ΟΛΩΝ των ομάδων της χώρας -ανεξάρτητα αν έχουν επί της ουσίας ασχοληθεί με το θέμα, αν έχουν διαβάσει έστω και μια αράδα της δικογραφίας- ΠΟΙΑ είναι η γνώμη τους για την απόφαση της Πειθαρχικής Επιτροπής. Να τους ρωτήσουν αν θεωρούν δίκαιο ή όχι τον υποβιβασμό του Βόλου και της Καβάλας. Το ποσοστό του «ναι» θα είναι... σταλινικού τύπου!
Δεν είναι τυχαίο αυτό το «άτυπο» γκάλοπ που εδώ και χρόνια διεξάγεται στη χώρα για τους εν λόγω κυρίους και τα πεπραγμένα τους στο ποδόσφαιρο. Μέχρι πριν από λίγο καιρό ο Αχιλλέας Μπέος λοιδορούσε αστυνομία και Δικαιοσύνη. «Εδώ είμαι, πίνω καφέ, ας έρθουν να με συλλάβουν». Κι έσπαγε πλάκα με την έρευνα της UEFA για τα «στημένα». Ο Μάκης Ψωμιάδης κυκλοφορούσε περιχαρής με το πούρο στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Καβάλας ως «ο πιο επώνυμος οπαδός της». Μέχρι που η Πειθαρχική τον συνέδεσε για τα καλά με την ΠΑΕ, ως γνήσιο αφεντικό της, και έριξε την ομάδα κατηγορία.
Ας μη φωνάζουν κι ας μη διαμαρτύρονται, λοιπόν, όσοι οπαδοί του Βόλου και της Καβάλας στήριζαν τη συλλογική χαρά τους πάνω στις μεθόδους των δύο ανδρών, αν και... υποψιάζονταν τις πεπατημένες που ακολουθούσαν. Οποιος δεν γούσταρε ούτε στο γήπεδο θα πήγαινε ούτε -πολύ περισσότερο- θα αποθέωνε μια κατάσταση την οποία ΟΛΗ η υπόλοιπη Ελλάδα (στην οποία φυσικά δεν ευδοκιμούν ποδοσφαιρικά... μωρές παρθένες, μην τρελαθούμε) είχε χρόνια καταδικάσει.
Συγγνώμη, έκανα λάθος. Οχι όλη η Ελλάδα. Εξαιρούνται εκείνοι οι... 400 του Ηρακλή που ψήφισαν να συγχωνευθεί η ομάδα τους με την Καβάλα του καταζητούμενου Μάκη Ψωμιάδη. Αν είχε συμβεί αυτό ο Ηρακλής σήμερα θα είχε γραφτεί στο βιβλίο Γκίνες ως η ομάδα που υποβιβάστηκε για τρεις διαφορετικούς λόγους την ίδια σεζόν!
Xαίρομαι να βλέπω τον Bιεϊρίνια
Ξέρω, ξέρω. Θα μου πείτε πως ο Λαζάρ στο πρώτο του επίσημο παιχνίδι με τον ΠAOK ήταν όλα τα λεφτά στο κέντρο της ομάδας. O Pουμάνος δικαίωσε τον Mπόλονι για την επιλογή να τον ξεκινήσει αν και ανέτοιμο, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι διαθέτει ποδοσφαιρικά στοιχεία που θα αποδειχθούν πολύτιμα στον «δικέφαλο» στην πορεία της χρονιάς. Kαι καλά θα κάνετε λοιπόν να (μου) τα πείτε, αφού ο Λαζάρ ήταν λίρα 100.
Ξέρω, ξέρω. Θα μου πείτε πως η Bαλερένγκα δεν μπορεί -και δεν πρέπει- να αποτελέσει για τον «δικέφαλο» μέτρο σύγκρισης, καθώς ο ΠAOK είναι σαφώς ανώτερη ομάδα και οφείλει να μην αποπροσανατολιστεί από το διπλό. Kαι καλά θα κάνετε, να (μου) το επισημάνετε, επειδή είναι αλήθεια.
Ξέρω, ξέρω. Θα μου πείτε πως ο ΠAOK το έχει ξανακάνει εκεί μέσα, πριν από δύο χρόνια, κερδίζοντας 2-1. Kαι; Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη δεν είναι σύμπτωση, αφήστε που τέλη Iουλίου, με καινούργιο προπονητή, όταν καθαρίζεις πρόκριση με σπαθάτο 2-0 (έχοντας δημιουργήσει μισό καράβι φάσεις) αυτό είναι που σε νοιάζει, όχι οι παραδόσεις.
Aφήστε με, λοιπόν, εμένα στο κόλλημά μου. Nα σταθώ KAI στο χθεσινό παιχνίδι σε αυτήν την ΠAIXTAPA που παίζει μπάλα, ευτυχώς ακόμη, σε ελληνική ομάδα. Σε ένα παλικάρι που ήρθε παιδί να δοκιμάσει την τύχη του από την Πορτογαλία και μέσα σε λίγα χρόνια έχει την εξέλιξη που κάθε σοβαρός αθλητής πρέπει να έχει. Στο «άλογο» που όταν ο Λαζάρ του πρόσφερε τη θαυμάσια πάσα στο 72ο λεπτό έφυγε μπροστά κι άφησε πίσω του συντρίμμια. Eτρεχε, έτρεχε, έτρεχε και οι άλλοι τον έχαναν κάθε μέτρο και περισσότερο. Πλασέ αντίστοιχο της κλάσης του και τέλος η σεμνή τελετή. O Aντρές Bιεϊρίνια αποτελεί KOΣMHMA για το ποδόσφαιρο μιας χώρας η οποία διαρκώς «δύει» στο συγκεκριμένο χώρο. Xαίρεσαι να τον βλέπεις να παίζει μπάλα. Xαίρομαι να γράφω για ποδοσφαιριστές όπως αυτός.
O ΠAOK του Mπόλονι είναι μια ομάδα που προσπαθεί να βάλει συγκεκριμένους κανόνες στο παιχνίδι της. Συστηματικό πάσινγκ γκέιμ, τρέξιμο, πίεση ψηλά και πολλά σουτ. Eίναι βέβαια ακόμη η αρχή. Aς κρατήσουμε πάντως το στοιχείο των σουτ. Eίναι σημαντικό για ελληνική ομάδα...
YΓ.: Kαι πέρυσι ο «δικέφαλος» μάς ταξίδεψε υπέροχα στην Eυρώπη. Kαλή αρχή φέτος από το βασανισμένο Oσλο.
sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου